Helping The others Realize The Advantages Of بیماری پارکینسون و آلزایمر

نوبت دهی متخصص مغز و اعصاب برای دریافت نوبت از بهترین متخصص های مغز و اعصاب در سامانه دکتر مایکو همین الان اقدام کنید. نوبت دهی متخصص مغز و اعصاب

با توجه به اینکه برای بیماری پارکینسون درمان قطعی وجود ندارد، پس درمان شدگان آن بسیار نادر هستند. تنها افرادی که از داروهای مخصوص در این زمینه استفاده می‌کنند، توانسته‌اند این بیماری را تا حد زیادی در بدن خود کنترل کنند.

۱. سفت‌شدن عضلات: بیشتر افراد مبتلا به پارکینسون در برخی از اندام‌های خود دچار سفتی می‌شوند که دشوارشدن حرکت‌دادن قسمت‌هایی از بدن آن‌ها را موجب می‌شود.

سلول‌ های عصبی مغز ، به منظور کنترل حرکت عضلات از ماده شیمیایی به نام دوپامین استفاده می ‌کنند. در صورت بروز پارکینسون ، سلول‌ های مغزی مولد دوپامین به تدریج از بین رفته و دچار مرگ می شوند. به دنبال این امر ، سلول‌ های کنترل کننده حرکات بدن ، قادر به ارسال پیام‌ ها به عضلات نخواهند بود لذا کنترل عضلات مختل شده و به مرور زمان این آسیب دیدگی شدت می یابد.

پارکینسون، اختلال سیستم اعصاب مرکزی است که در آن قسمتی از مغز که مسئول حرکات است، درگیر می شود. تخریب عصبی می تواند منجر به کاهش سطح دوپامین شود، ماده شیمیایی مغز که حرکات را کنترل می کند. دوپامین، نقش مهمی را در عملکردهای فیزیکی و ذهنی بر عهده دارد که از جمله آن ها می توان به حرکات اختیاری، ادراک و یادگیری، خلق و خو، حافظه، رفتارهای عمومی اشاره کرد.

بیماری پارکینسون، با التهاب همراه است. در نتیجه محقیقین همواره به دنبال کشف اثرات ضد التهابی اسید چرب امگا ۳ هستند.

بیماری پارکینسون به تدریج پیشرفت می کند و مراحل پیشرفت پارکینسون در هر کسی متفاوت است.

این حالت می تواند موجب ایجاد سرفه ، مشکلات تنفسی ، به وجود آمدن احساس ناراحتی و گاهاً خفگی شود.

داروهای آنتی‌کولینرژیک را اغلب افراد جوان‌تر مصرف می‌کنند؛ افرادی که شدیدترین علائم آن‌ها رعشه است.

با این حال، علائم متفاوت است و ممکن است با پیشرفت بیماری بدتر شود.

اکثر افراد بیماری پارکینسون به زبان ساده مبتلا به بیماری پارکینسون علائم غیرحرکتی را نیز تجربه خواهند کرد.

  با این حال ، آنها هنوز هم می توانند به اندازه کافی علائم را مدیریت کنند.

گاهی اوقات داروهای مورد استفاده برای انواع دیگر زوال عقل می توانند مفید باشند.

مرحله‌ی متوسط: اغلب در سه تا هفت سال، تغییرات بیشتری در بیمار مشاهده خواهد شد. در اوایل، بیمار ممکن است در انجام کاری نظیر بستن دگمه‌ی پیراهنش دچار مشکل بوده باشد.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *